In de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (ECLI: CRVB:2020:1554) van 14 juli 2020 gaat het onder meer over de vraag of het opschortingsbesluit van 1 augustus 2018 daadwerkelijk is ontvangen door de geadresseerde.
Wat is er aan de hand?
De gemeente heeft de uitkering van geadresseerde opgeschort omdat zij de gevraagde gegevens die van belang zijn voor het bepalen van het recht op uitkering, niet heeft verstrekt. In het opschortingsbesluit van 1 augustus wordt zij uitgenodigd voor een gesprek op 6 augustus 2018. Omdat mevrouw niet verschijnt wordt haar uitkering definitief beëindigd. In het hoger beroep tegen de beëindiging van de uitkering voert belanghebbende aan dat zij het opschortingsbesluit nooit heeft ontvangen.
De Centrale Raad overweegt dat indien een geadresseerde stelt dat een niet-aangetekend verzonden besluit niet is ontvangen, het in beginsel aan het bestuursorgaan is om aannemelijk te maken dat het besluit wél is ontvangen. Het college stelt dat het besluit persoonlijk is bezorgd. Daartoe toont zij een door twee medewerkers ondertekend formulier ‘bevestiging bezorging beschikking’ waarin staat dat het document op 1 augustus 2018 omstreeks 15.06 uur persoonlijk in de bus is gegooid, nadat op aanbellen niet werd gereageerd. Als bijzonderheid is vermeld dat de brievenbus vol zat. De Centrale Raad stelt zich op het standpunt dat het bestuursorgaan hiermee voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat het besluit is ontvangen.