In 2018 hebben wij een publicatie geschreven over de nieuwe ontbindingsgrond in het ontslagrecht: de i-grond, ook wel de cumulatiegrond genoemd. De cumulatiegrond is per 1 januari 2020 toegevoegd en maakt het mogelijk de kantonrechter te verzoeken de arbeidsovereenkomst te ontbinden wegens een combinatie van omstandigheden uit twee (of meer) van de andere ontslaggronden. De eerste uitspraak over deze cumulatiegrond is nu een feit.
Aan de kantonrechter te Alkmaar de eer om als eerste hierover te beslissen (uitspraak van 17 februari 2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:1036). In deze zaak was het ontbindingsverzoek gebaseerd op meerdere ontslaggronden, namelijk primair: verwijtbaar handelen (de e-grond), subsidiair: disfunctioneren (de d-grond), meer subsidiair: verstoorde arbeidsverhouding (de g-grond) en aanvullend de i-grond (cumulatie van ontslaggronden).
De kantonrechter concludeert allereerst dat er onvoldoende aanleiding is de arbeidsovereenkomst te ontbinden op de e-, d- of g-grond. Vervolgens buigt de kantonrechter zich over de i-grond (de cumulatiegrond). De kantonrechter overweegt dat met de cumulatiegrond wordt beoogd het ontslagstelsel te verruimen, zonder te breken met het huidige stelsel van gesloten ontslaggronden. De cumulatiegrond is bedoeld voor gevallen waarin de voortzetting van de arbeidsovereenkomst in redelijkheid niet meer van de werkgever gevergd kan worden, waarbij de werkgever dat niet kan baseren op omstandigheden uit één enkelvoudige ontslaggrond, maar dit wel kan onderbouwen met omstandigheden uit meerdere ontslaggronden samen. De kantonrechter oordeelt dat in casu ontbinding wegens de cumulatiegrond niet gerechtvaardigd is en overweegt daartoe het volgende: “De werkgever heeft nagelaten deze ontslaggrond afzonderlijk toe te lichten en het is niet aan de kantonrechter om – wanneer iedere toelichting ontbreekt - de omstandigheden die zijn aangevoerd in het kader van de afzonderlijke ontslaggronden te verzamelen en zelfstandig te beoordelen of dat voldoende is voor een voldragen i-grond. Daar komt nog bij dat de kantonrechter hierboven heeft geoordeeld dat geen van de andere aan het verzoek ten grondslag gelegde (afzonderlijke) ontslaggronden voldragen is. Van een bijna voldragen ontslaggrond is evenmin sprake. Om die reden is er dan ook geen grond voor het oordeel dat niet meer van de werkgever kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst voort te zetten.”
Het is dus niet voldoende om de i-grond zonder verdere toelichting of motivering bij wijze van vangnet op te nemen in een verzoekschrift. De werkgever zal de i-grond afzonderlijk en duidelijk moeten onderbouwen. Opvallend is dat de kantonrechter zegt: “Van een bijna voldragen ontslaggrond is evenmin sprake.” Betekent dit dat een beroep op de i-grond alleen maar kan slagen als de andere aangevoerde ontslaggronden bijna voldragen zijn? En wat houdt dit in? Wij kijken nu al uit naar een volgende uitspraak waarin een beroep op de cumulatiegrond bijvoorbeeld wordt gehonoreerd. Wij houden u op de hoogte!